Tutaj dordzy INTERNAUCI dowiedzie się czegoś więcej na temat INFRADŹWIĘKÓW. Jeżeli któś już coś niecoś wie na temat dźwięków to wartoby tą wiedzę jeszcze troszeczkę powiększyć.

Infradźwięki– fale dźwiękowe niesłyszalne dla człowieka, ponieważ ich częstotliwość jest za niska, aby odebrało je ludzkie ucho. Słonie i wieloryby, które słyszą infradźwięki wykorzystują je do komunikacji na duże odległości.

.
Wieloryby wykorzystują infradźwięki do komunikowania się między sobą.

Obecnie mamy do czynienia z zarówno naturalnymi, jak i sztucznymi źródłami infradźwięków, przy czym te drugie są o wiele bardziej szkodliwe z punktu widzenia medycyny. Do naturalnych źródeł zalicza się falowanie oceanów i mórz, ruchy pływowe, podwodne prądy morskie, falowanie morza wzbudzonego jak i spokojnego (generuje ono infradźwięk o niskiej częstotliwości rzędu części dziesiętnych Hertza), ruch mas atmosferycznych, przemieszczenie się zagęszczeń lub chmur. Dość szczególny typ fal infradźwiękowych generowany jest w pobliży kaskad rzecznych i wodospadów. Infradźwięki powstają w tym przypadku jako skutek rezonansu zachodzącego pomiędzy podłożem skalnym a płaszczem wody. W przypadku naturalnych źródeł infradźwięku bardzo często obserwuje się sytuację, w której infradźwięk miesza się i częściowo pokrywa z widmem dźwięków słyszalnych (np. falowanie morza, wodospad.) Znaczne natężenia fal ultradźwiękowych powoduje tzw. piorun, czyli efekt akustyczny związany z wyładowaniem elektrycznym podczas burzy, oraz same cichsze grzmoty. W przypadku zbiorników wodnych fale powstające na ich powierzchni mogą być także odbijane od górnej atmosfery i przekazywane jako nowe infradźwięki. Wreszcie źródłem drgań może być silny wiatr.

Na zdjęciu widoczny wodospad, gdzie zachodzi rezonans pomiędzy płaszczem wodnym a powierzchnią skał

Źródła sztuczne to przede wszystkim samoloty i helikoptery. Te ostatnie wytwarzają infradźwięk z maksimum posiadającym częstość równą w przybliżeniu ilości obrotu śmigieł w jednostce czasu. Fale o porównywalnym natężeniu generują wszystkie samoloty poruszające się z prędkością naddźwiękową. W rym przypadku bezpośredni emiterem infradźwięku jest powstała na skutek takich prędkości fala uderzeniowa związana z ruchem samolotu. Najniższe częstości powstają przy ruchu samolotów masywnych, pasażerskich - typu Concorde. Jeszcze inne procesy doprowadzające do powstania fali uderzeniowej i infradźwięku to eksplozje bomb atomowych i konwencjonalnych (na podstawie pomiaru rozkładu i natężenia fali infradźwiękowej rozchodzącej się po wybuchu termonuklearnym wnioskowano w badaniach tych procesów o sile wybuchu), start rakiety kosmicznej, wystrzeliwanie rakiet wojskowych, drgania fal infradźwiękowych za sprawa pracy silników typu Diesla na statkach i okrętach, infradźwięki emitowane przy przejeździe masywnego samochodu po jezdni, wywołane drganiami podłoża, przepływ gazu w przemyśle (np. przemysł hutniczy - dmuchawy wielkopiecowe), fale infradźwiękowe emitowane w pobliży kanałów wentylacyjnych, maszyny i narzędzia przemysłowe podczas pracy, szczególnie młoty pneumatyczne, nitownice, maszyny służące do wyburzania budynków, itp. Nie ulega obecnie już wątpliwości (wykazały to liczne badania), że praca takich urządzeń jest w stopniu znaczącym szkodliwa dla obsługujących je robotników.

Na zdjęciu widoczny jest wybuch bomby atomowej. Sama siła uderzenia może wywołać fale rezonansowe śmiertelne dla człowieka.

Badanie negatywnego wpływu, jaki infradźwięki o dużym natężeniu mają na wszystkie organizmy żywe, jest obecnie dziedziną rozwijającą się, pełną nierozwiązanych zagadnień, a przy tym absolutnie niezbędną w nowoczesnym świecie, gdzie mamy cały czas do czynienia ze wzmożonym ruchem lotniczym, potęgującym się hałasem wielkich miast i innymi źródłami silnych infradźwięków.

 

Zarówno w przypadku zwierząt jak i człowieka fale te mają wpływ na organizm jako całość. Wpływ ten przejawia się między innymi generowaniem ruchów rezonansowych głowy, klatki piersiowej i narządów wewnętrznych. Może to doprowadzić w skrajnych przypadkach nawet do zapaści i chorób serca, a w przypadkach łagodniejszych powoduje trudności z oddychaniem, patologie układu pokarmowego, bóle głowy, oraz zaburzenia psychiczne i psychosomatyczne takie jak: nadmierna pobudliwość, nerwowość, zakłócenia widzenia i pracy narządów odpowiedzialnych za stan utrzymania równowagi i postawy pionowej.

 

Pod względem oddziaływania z organizmem człowieka fale infradźwiękowe dzieli się na następujące zakresy:

 

• < 120 dB - mało szkodliwe, drgania, zwłaszcza ich krotka obecność nie wpływa negatywnie na narządy wewnętrzne i system nerwowy, przy dłuższym działaniu skutki mogą być widoczne u osób wrażliwych na podobne bodźce,

• 120 - 140 dB - działanie takich fal powoduje na ogół zmęczenie, bóle głowy, ewentualnie zakłócenia procesów życiowych,

• 140 - 160 dB - Nawet przy krótkiej ekspozycji rzędu kilku minut występują najczęściej rozmaite zaburzenia, m.in. wymioty, nudności, ból głowy, trudność z utrzymaniem równowagi; przy dłuższym działaniu mogą mieć miejsce szkody nieodwracalne,

• > 170 dB - następuje przekrwienie płuc na skutek drgań rezonansowych, co często w przypadku zwierząt kończy się śmiercią.

 

W medycynie definiuje się tzw. granicę bólu oraz próg słyszalności fal infradźwiękowych (podobne testy można też reszta przeprowadzić dla zwykłych fal słyszalnych i dla ultradźwięków.) Dla infradźwięków dla pewnej krytycznej wartości częstotliwości określone granice zbliżają się do siebie.

Podsumowaniem całej podstrony będą podpunkty prezentujące metody otrzymywania infradźwięków:

Naturalne:

1. Bolidy

   

2. Duże wodospady

   

3. Lawiny

   

4. Tornada

   

5. Trzęsienia ziemi

   
   

Sztuczne:

1. Drgania mostów

   

2. Eksplozje

   

3. Głośniki

   

4. Odrzutowce i śmigłowce

   

5. Rurociągi